Participant Info

Term
betatron བྷི་ཊ་རྡུལ་ཆས། ཐེར་འབུམ་རྡུལ་ཆས།
English Definition
phys. A particle accelerator for producing high-energy electrons (up to 340 MeV) for research purposes, including the production of high-energy X-rays. The electrons are accelerated by electromagnetic induction in a doughnut-shaped (toroidal) ring from which the air has been removed. This type of accelerator was first developed by D.W Kerst (1911-) in 1939; the largest such machine, at the University of Illinois, was completed in 1950.
Tibetan Definition
བརྟག་དཔྱད་ཀྱི་ཆེད་དུ་ནུས་པ་ཆེ་བའི་(340 MeV བར་དུ་)གློག་རྡུལ་བསྐྲུན་བྱེད་ཀྱི་ཕྲ་རྡུལ་མྱུར་སྣོན་འཕྲུལ་ཆས་ཤིག འདིའི་ཁོངས་སུ་ནུས་པ་ཆེ་བའི་གློག་པར་འོད་རླབས་སོགས་བསྐྲུན་པ་འདུས། མཁའ་རླུང་ཕྱི་རུ་བཏོན་ཚར་བའི་ཨ་ལོང་གི་དབྱིབས་སུ་གྲུབ་པའི་སྦུ་གུ་རིང་པོ་ཞིག་ཏུ་གློག་ཁབ་ལེན་གྱི་ཁྱབ་འགྱེད་ལ་བརྟེན་ནས་གློག་རྡུལ་ལ་མྱུར་སྣོན་ཐེབས་སུ་འཇུག འདི་ལྟ་བུའི་མྱུར་སྣོན་བསྐྲུན་ཆས་ནི་ཁེརསཊ་ཡིས་ ༡༩༣༩ ལོར་བཟོས། རྡུལ་ཆས་ཆེ་ཤོས་དེ་ཨེ་ལེ་ནོ་གཙུག་ལག་སློབ་གཉེར་ཁང་ན་ཡོད་ཅིང་ ༡༩༥༠ ལོར་བཟོ་བསྐྲུན་གྲུབ།

Full Glossary